Historia Srebrnego Dworu sięga XIX w. Dostępne źródła podają, że ok. 1894 roku mieszkał tutaj Ludwig Karsten z żoną Emilią i jego brat Hermann Karsten z żoną Muldą. We wrześniu 1926 roku Hermann Karsten rozszerza swoją posiadłość o ponad 200 ha terenów leżących bezpośrednio u wrót małego miasteczka Polanów. Terenami tymi zarządzał dotąd berliński fabrykant, służyły mu jako posiadłość letniskowa, na wypady łowieckie. Jednakże łowiectwo było zaniedbane, a Karsten był rolnikiem a nie myśliwym. Z pomorską pracowitością i zaciętością doprowadził posiadłość do dobrego stanu. Założył nawet stawy rybne. Rodzina cieszyła się w Polanowie dużym poważaniem, pozostała mimo swoich okazałych posiadłości skromną i prostą. Hermann Karsten sprzedał swoją posiadłość (Silberhof) na przełomie 1939 i 1940 roku, przy ubolewaniu i żalu wszystkich pracowników (panu Ulrichowi von Behr). Rodzina Karsten przeprowadziła się do Koszalina.

Po II wojnie światowej, 1 września 1945 roku, w Silberhof powołana została państwowa placówka opieki nad dzieckiem - Dom Dziecka. Organizatorem i pierwszym dyrektorem został Pan Adam Macieja. Początkowo miała charakter sierocińca. Sieroty wojenne, zagubione i bezbronne dzieci znalazły tu schronienie i opiekę. "Srebrny Dwór", bo taką nazwę nosił dworek ziemiański, nadawał się doskonale na przystań dla ofiar wojny. Jeszcze dymiły zgliszcza Polanowa, spalonego przez Rosjan, gdy do dworku zaczęli przyjeżdżać pierwsi wychowankowie. Później placówka nabierała charakteru opiekuńczo - resocjalizacyjnego. W 1974 roku decyzją ówczesnego kuratora oświaty, placówka została przekształcona w Państwowe Pogotowie Opiekuńcze. Dzieci zostały przewiezione do Domów Dziecka w Bytowie, Szczecinku oraz Koszalinie. Do placówki zaczęto przyjmować dzieci i młodzież obojga płci na podstawie decyzji sądów rodzinnych i nieletnich. Przyczyną umieszczania było nierealizowanie obowiązku szkolnego, konflikt z prawem, brak opieki ze strony rodziców lub opiekunów prawnych. W tym czasie podopieczni uczęszczali do Szkoły Podstawowej w Polanowie. W 1986 roku na terenie Pogotowia Opiekuńczego zostaje utworzona ośmioklasowa Szkoła Podstawowa. W 1999 roku po reformie oświaty zostaje utworzony Zespół Szkół Specjalnych, w skład którego wchodzi sześcioklasowa Szkoła Podstawowa oraz Gimnazjum. Od 1974 roku w placówce przebywało prawie 4500 wychowanków ( średnio rocznie ok. 150). Dysponując 60 miejscami w pogotowiu występowała duża rotacja.

W związku ze zmianą systemu finansowania tj. powierzeniem z dniem 1 stycznia 2005 roku powiatom zadań związanych z utrzymaniem placówek opiekuńczo - wychowawczych powstała potrzeba szukania innych rozwiązań organizacyjnych dających szansę utrzymania się placówki interwencyjnej, jaką jest Pogotowie Opiekuńcze w Polanowie. System finansowania - dwuczłonowy, składający się z dotacji wojewody oraz subwencji oświatowej powodował, że placówka podlegała dwóm resortom ( Ministerstwu Edukacji Narodowej i Sportu oraz Ministerstwu Polityki Społecznej). Ten stan rzeczy wymusił na organie prowadzącym - powiecie koszalińskim podjęcie działań przekształceniowych. Narodziła się idea powstania Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego, który w całości finansowany byłby z subwencji oświatowej. I tak 1 września 2005 roku zabrzmiał pierwszy dzwonek w nowej placówce, która dalej służyć będzie dzieciom i młodzieży potrzebującej pomocy.

OSIĄGNIĘCIA OPIEKUŃCZO - WYCHOWAWCZE

ZNACZNE SUKCESY